„Dale ma so z njebjeskim kralestwom kaž ze syću. Do morja pušćena hromadźi wšelake ryby“ (Mt 13,47).
Na wšelakore wašnje móžeš hladać na tule syć, kotraž wšelake ryby hromadźi. Ludźo mjenujcy wjerća so najčasćišo wokoło materijelnych hódnotow, zo bychu wjace hač móžno do swojeje syće napakowali, a zdobom pak stawa so tuta syć swětneho dla přeco wuša. Rybar wěčnosće pak, z dalokeho brjóha, je hižo wot prěnjeho dnja žiwjenja čłowjeka syć na njeho pušćił, a tutu k sebi ćehnje. Čini to pomału, ale njepřestajnje. Přez dźěry syće wupadaja woblubowane wěcy, jedna po druhej, a nimaš metodu, zo by je zdźeržał. Wostanje w syći to, štož je wěrne, štož ma wěčnu hódnotu, potajkim ćežko wudźěłane duchowne kubła: Počinki, zasłužby, płody wěry, pokornosće a sćerpliwosće etc. To su te dobre rybički, kotrež budu pripóznane jako hódne njebjeskeho kralestwa.
TAD