„Tu přińdźe k njemu wusadny a jeho klečo prošeše: Jeli chceš, móžeš mje wučisćić“ (Mk 1,40).
Sćenik Mark wopowěda wuhojenje wusadneho jako dźiwapołnu stawizničku: Podawa situaciju, wuhoji přez słowo a skutk, wuhojenje so zwěsći a ma wuskutk na lud.
Wuhojenje wusadneho bě po měnjenju časowych swědkow tak wjele kaž zbudźenje z mortwych, potajkim jenož móžne přez móc Božu. „Jeli chceš, móžeš“, wuzna a prosy wusadny. W profetiskej reakciji wotmołwi jemu Jězus z tym zo wupřestě swoju ruku a wupraji wumóžace słowo. Jeho dótknywši praji: „Chcu, budź čisty.“ Hačrunjež měł wuhojeny wo tym nikomu ničo njeprajić, stanje so hnydom z misijonarom. To je tež dobre poselstwo.
GN