„Zawěrno, zawěrno praju wam: Słužownik njeje wjetši hač jeho knjez ani posoł wjetši hač tón, kiž je jeho pósłał“ (Jan 13,16).

Nimo toho, zo je so Jězus ponižił a bu słužownik, kotryž je samo japoštołam noze mył, njepřetorhnje wón tola porjad hierarchije a awtority mjez ludźimi. Wón rjekny, zo wučomnik njeje nad wučerjom a słužownik njeje nad swojim knjezom. To rěka, zo hierarchija a z njej zwjazana awtorita je – sprěnja – něšto přirodne, wot Boha date, a skutkuje tak, zo na přikład, dźěći maja staršimaj posłušni być. Wona je tež zwjazana ze zastojnstwom (hač w Cyrkwi abo staće), potajkim tež tu wopokazujemy česć a podrjadujemy so. Hierarchija, nimo priwilegijow, ma wšitkim słužić a pomhać při docpěću zemskich (abo tež wěčnych) hódnotow, hewak – je-li znjewužiwana – dyrbi kritizowana, wuměnjena, ale nic zběhnjena być. Štwórta Boža kaznja jedna wo porjedźe a hierarchiji mjez ludźimi, a zwjazanymi z tym winowatosćami.

TAD