„Jězus sčiniwši sej z powjazow šwikadło wuhna wšěch z templa, tež wowcy a woły, a pjenjezarjam rozsypa pjenjezy a spowróća blida“ (Jan 2,15).
Z natury sem bě Jězus Chrystus čłowjek dobroćiwy, ćichy a łahodny. W scenje templa pokaza pak naš Knjez hinajše wašnje swojeho jednanja. Šwikadło w Jeho rukach njewoznamjenja jeničce grat bića a wuhnanja njepobožnych Židow, ale je tež symbol zatrašenja, kaž pola profetow. Wikowanje w templu njeběše tehdy ničo wopačne, Jězus chłosta pak špatne a chcyćiwe zmyslenje předawacych. Za nas je to warnowanje, zo bychmy w cyrkwi, na kemšach, so w swojej wutrobje jeničce Bohu wěnowali a swoje swětne mysle před durjemi cyrkwje wostajili.
TAD