„Kóždy pak, kiž tute moje słowa słyši a je čini, runa so mudremu mužej, kiž je swój dom na skale natwarił“ (Mt 7,24).
Najprjedy by měł čłowjek kmany a zwólniwy być, zo by słyšał. Tu pak započina so hižo problem našeho časa stresa a techniki, zo my lědma słyšimy. Njeńdźe jenož wo zwonkowne słyšenje, ale tež wo duchowne zapřijeće. Nadźijomnje, nimo hary postmoderneje doby, Bože słowo kóždeho docpěje tak, zo so tón a tamny z nim rozestaja. Potom bychmy měli so po tymle słowje měć, štož je konsekwenca słyšaneho, a štož je mudre, dokelž wobkedźbowanje wučby Chrystusa je wěsty zakład wěčneho spomóženja a zemskeho dołhotrajaceho zboža. Kruty dom na skale, kotryž so njepowali, je symbol tuteje mudrosće z njebjes.
TAD