17. požnjenca

A druhe padny do dobreje pódy, a hdyž bě narostło, wuda stotory wužitk. […] Štóž ma wuši k słyšenju, słyš! (Lk 8,8)

Někotražkuli mać ma husto wjace króć dźěćo napominać prjedy hač dźěćo jeje słowa zrozumi. Kubłanje móže dosć sprócniwe być. Kak zwjeselace potom je, hdyž može tale mać wo swojich dorosćenych dźěćoch prajić, zo kroča po prawym puću. Tež naše nabožne kubłanje je sprócniwe. Kak husto słyšimy słowa Bože na njedźelskich Kemšach. Tola wuwiće wěry traje cyłe žiwjenje.

S. Chrystamarija