28. Hodownika

„Hdyž běchu Mudri wotešli, zjewi so Józefej wosnje Knjezowy jandźel prajo: Stań, wzmi hólčeca a jeho mać a ćekni do Egiptowskeje a zwostań tam, doniž ći njepraju. Přetož Herodes chce dźěćo pytać, zo by je skóncował“ (Mt 2,13).

Druhdy je Knjezowy jandźel trěbny, zo njeby złósć dobyła. Wěstosć před złósću njeje něšto wobstajne we swěće! Zo pak njeby wěstoć při Jězusu nam wzata była, to dyrbi samo Knjezowy jandźel so gratu přimać. A wón to sčini, wosnje drje ale Józef wě to zrozumić. Kak wjele je nam so hižo dźało a smy to wotbyli jako prózdny són. Mamy w sebi docyła hišće žiwku, zo móže tež nam Knjezowy jandźel – byrnjež tež wosnje – rěčeć? Wšo mjenujcy njejsu prózdne dźeća! Wědźeć rozeznawać, k tomu pak maš sebje kubłać a wosebje Ducha Swjateho prosyć. Dyrbiš so kubłać z Bohom so znać.

MN